Κάτι περισσότερο από ένα χρόνο! Τόσο περιμέναμε μέχρι η συνέχεια του βιβλίου, "Κάθοδος Αγγέλων", να φτάσει στα χέρια μας. Στο μεσοδιάστημα, διθυραμβικά τα σχόλια που διαβάζαμε από το εξωτερικό, ενθουσιασμένοι οι αναγνώστες κι εμείς εδώ στην ψωροκώσταινα, να αγωνιούμε όλο και περισσότερο. Μέχρι που πριν από λίγο διάστημα, "Ο Κόσμος Μετά" έφτασε στα χέρια μας, κόβωντάς μας την ανάσα απλά και μόνο παρατηρώντας το εξώφυλλό του. Μπορεί να μην είναι σωστό να κρίνεις ένα βιβλίο από αυτό, αλλά είμαστε άνθρωποι κι έχουμε αδυναμίες και κακά τα ψέματα, μια εντυπωσιακή εικόνα, σε προδιαθέτει θετικά ως προς το να περιμένεις ένα καλό αποτέλεσμα. Και τελικά, το αποτέλεσμα αυτό, δεν ήταν καλό. Ήταν συγκλονιστικό, πέρα από κάθε προσδοκία.


Η Πένριν έχει καταφέρει να ξεφύγει από τα δίχτυα του θανάτου και να επανενωθεί με την οικογένειά της. Ο Ράφε την θεωρεί νεκρή, η αντίσταση ένα πολύτιμο όπλο άξιο μελέτης, η μητέρα της νύφη του θανάτου και όσοι έχουν καταφύγει στη βοήθεια της αντίστασης, ένα φρικιό που επέστρεψε από τους νεκρούς. Μέσα σ' όλα αυτά, η μικρής της αδερφή, η Πέιτζ, έχει μεταμορφωθεί σε κάτι που μόνο τέρας θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει και η ίδια, δεν ξέρει πως να διαχειριστεί την κατάσταση. Όχι μέχρι την ώρα που οι άνθρωποι αιχμαλωτίζουν την αδερφή της κι εκείνη καταφέρνει να το σκάσει, αναγκάζοντας την Πένριν να την ακολουθήσει προκειμένου να την βοηθήσει και αυτή τη φορά, να την σώσει πριν να είναι πολύ αργά. Ο δρόμος της θα την οδηγήσει στην πόλη του Σαν Φρανσίσκο και στην καρδιά του κέντρου δράσης των αγγέλων, ανακαλύπτοντας τα σκοτεινά σχέδιά τους, την ίδια ώρα που ο Ράφε αγωνίζεται να πάρει πίσω τις φτερούδες του προκειμένου να επανενωθεί με τους συντρόφους του.


Ό,τι και να πω για το βιβλίο αυτό θα είναι λίγο. Ό,τι και να πω για την πένα της Ee θα είναι λίγο. Αν και είθισται στις σειρές το δεύτερο βιβλίο να είναι και το πιο αδύναμο, στην προκειμένη κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αντίθετα, η Susan Ee μοιάζει να έχει καταφέρει να αναπτύξει το αρχικό της υλικό, να του προσδώσει μια νέα δυναμική και να το ενσωματώσει σε μια πλοκή άκρως ανατρεπτική και πολύ μακρινή από τα σενάρια που εμείς οι ίδιοι ως αναγνώστες είχαμε πλάσει μέσα στο μυαλό μας, διαβάζοντας την "Κάθοδο Αγγέλων". Πραγματικά, είναι εντυπωσιακός ο λεπτός τρόπος με τον οποίο έχει χειριστεί ακόμα και τις μικρότερες λεπτομέρειες, ώστε να δημιουργήσει ένα πολύπλοκο δίχτυ γεγονότων και καταστάσεων, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους, ένα ένα κοινό σημείο επαφής, άσχετα από το ότι εμείς δεν θα το ανακαλύψουμε αυτό, παρά μόνο όταν έχει έρθει η σωστή ώρα να το μάθουμε, ώστε να ενώσουμε τα κομμάτια του παζλ και ανακαλύπτοντας πλέον το μεγαλύτερο μέρος της τρομακτικής αλήθειας πίσω από τη βία.


Κατά παράδοση, στην λογοτεχνική δυστοπία, ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Το ίδιο συμβαίνει και στο "Ο Κόσμος Μετά", με την Ee να δίνει βάση κι έμφαση στην τραγωδία της ιστορίας της. Η δράση είναι καταιγιστική και ασταμάτητη και πάνω που λες μπορείς να πάρεις μιαν ανάσα ελεύθερος, μια νέα ανατροπή, μια έκπληξη από το πουθενά έρχεται για να σε αναστατώσει και να σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πως δεν υπάρχει χρόνος για ανάπαυλα, δεν υπάρχει χρόνος για να χαλαρώσεις τις άμυνές σου. Είναι κάτι θανάσιμο που απαγορεύεται ρητά, αν θες να επιβιώσεις και όχι να παραδοθείς στη μοίρα σου. Ο ρυθμός της αφήγησης είναι ξέφρενος, οι περιγραφές τόσο ζωντανές που σχεδόν μπορείς να δεις όλα όσα βλέπει και η Πένριν σα να ήσουν κι εσύ μαζί της, ενώ τα σκοτεινά μυστικά μιας τρομερής συνωμοσίας που αποκαλύπτονται, έρχονται να ανατρέψουν τα πάντα, μέχρι και την τελευταία στιγμή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η συγγραφέας ακυρώνει το συναίσθημα. Αυτό υπάρχει σε κάθε πράξη των ηρώων μας, ακόμα κι αν δεν ειπωθεί δυνατά μέσω βαρύγδουπων λέξεων. Δεν υπάρχει χώρος για μεγαλεπήβολες δηλώσεις αλλά παράλληλα, δεν τις έχουν ανάγκη. Μερικές φορές τα πιο δυνατά συναισθήματα, εκφράζονται μέσα σπό την σιωπή κι εκδηλώνονται με τις πράξεις μας.


Το έχω ξαναπεί, αλλά θα το πω ακόμα μία φορά. Λατρεύω τα δυστοπικά βιβλία και η Πένριν, είναι μία από τις αγαπημένες μου ηρωίδες του είδους. Είναι αυτή που θεωρώ πιο αληθινή, πιο γήινη και πιο εύκολο το να ταυτιστείς μαζί της. Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα ακόμα συν του βιβλίου αφού κατά την ανάγνωση της ιστορίας, η καρδιά μας χτυπάει στον ίδιο ρυθμό με αυτόν που χτυπάει η καρδιά της Πένριν που αν και φοβάται, μπορεί να τιθασεύει τα πιο άτολμα ένστικτά της προκειμένου να κάνει αυτό που χρειάζεται προκειμένου να επιβιώσει. Γι' αυτό και μόνο αξίζει να της βγάλουμε το καπέλο και να της αναγνωρίσουμε πως είναι γενναία με όλη την έννοια της λέξης κι αυτό γιατί γενναίος δεν είναι όποιος λειτουργεί παρορμητικά και χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες. Αντίθετα, γενναίος είναι όποιος αναγνωρίζει το φόβο, εκείνος που ξέρει πως το τέλος μπορεί να μην είναι θετικό για εκείνον κι όμως, ακόμα και τότε, θα βουτήξει μέσα στον κίνδυνο γιατί έτσι πρέπει να γίνει. Και ναι, ανυπομονώ για το τρίτο βιβλίο της σειράς το οποίο σίγουρα θα μας καθηλώσει.

Το βιβλίο της Susan Ee, Ο κόσμος μετά, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πλατύπους.

Γιώτα Παπαδημακοπούλου